Vandaag proberen we zo min mogelijk nuttig te zijn, we spelen een spel. Welk spel, hoe het gaat lopen, of het gaat lopen? Geen idee, maar spelen zullen we en nuttig gaat het niet zijn.
“So much of what we do is function without meaning, but play is meaning without function” Michael Foley
Struinen is een voorstelling over spelen zoals we dat als kinderen konden.
Hoewel er digitaal meer spelletjes dan ooit worden gespeeld en creatieve spelelementen volop worden ingezet in trainingen en lesmethodes, is de vraag of we het échte spelen niet verleerd zijn. Want, was het oorspronkelijke spel niet iets wat geen ander doel diende dan het spelen zelf?
Jonge maker Bogi Bakker onderzoekt samen met spelers Lina en Sam en Kladderadatsch dit op een plek waar hij zelf als kind eindeloos rondzwierf en speelde.
Hutten zijn nu decors en kapotte apparaten het nieuwe speelgoed. Het park een repetitielokaal en zonder nat pak komt er natuurlijk nooit een voorstelling.
Struinen jullie mee?
